‘I umrzesz ze śmiechu, o ile już nie jesteś martwy!’

I wyrzeźbią ci w drewnie, jak żeś umarł albo jak żeś żył. Wytkną wady i wyśmieją i w zgrabny rym ubiorą, jeśliś za często zaglądał do kieliszka. Przyozdobią kolorami wesołe epitafium i wszystko będzie jasne dla tego, kto przysiądzie na ławeczce.

A i śmierć przestanie wydawać się taka straszna.

Pomysłodawcą wesołego cmentarza był miejscowy cieśla Stan Ioan Pătraș, który tworzył unikalne kolorowe nagrobki… aż do śmierci. W jego domu znajduje się niewielkie muzeum, gdzie można uciąć sobie pogawędkę z kontynuatorem cmentarnego dzieła, panem Dumitru Pop Tincu.

Czy ja już nie wspominałam, że skręcić na lewo zawsze warto? W wiosce jest bowiem jeszcze jeden wesoły cmentarz. Lekko schowany, niekomercyjny. Jest tam cicho i spokojnie, i łatwo zsunąć łańcuch z  bramy wejściowej.

Wszystko co dobre, szybko się kończy. A ja wpisem tym kończę moją rumuńską przygodę. Całość zobaczyć można pod zakładką Podróże-> Rumunia

Zapisz